مجازی سازی سرور می تواند به مقابله با پراکندگی سرور ، استفاده بهتر از توان محاسباتی سیستم ، کاهش هزینهٔ انرژی وافزایش چابکی و انعطاف پذیری data-center کمک کند.
مجازی سازی سرور یکی از آن تکنولوژیهایی است که در عین سادگی ، تأثیر قابل توجهی بر data-center های یک موسسه بر جای می گذارد .
اگر به جای آنکه بر روی هر سرور تنها یک نمونهٔ سیستم عامل و یک اپلیکیشن را اجرا کنید، بتوانید یک لایهٔ نرم افزاری به نام هایپرویزور را به سیستم اضافه کنید که شما را قادر می سازد که چندین نمونهٔ سیستم عامل و کارهای مربوط به آنها را بر روی یک سرور مجازی واحد اجرا کنید، چه اتفاقی می افتد؟
سرور ایران , خرید سرور ایران , سرور مجازی ایران
مجازی سازی سرور با این منظور انجام شده است و این ایده به کامپیوترهای IBM mainframes در دههٔ ۱۹۶۰ برمی گردد و با VMware که در اوایل دههٔ ۲۰۰۰ مجازی سازی سرور را برای سرورهای x86 مطرح کرد، مورد توجه قرار گرفت . پس از آن دیگر عرضه کنندگان پلتفرمهای مخصوص به خود را برای مجازی سازی سرور ساخته اند و بطور کلی این صنعت ابزارهای پیشرفته ای برای مدیریت، اتوماسیون و مدیریت ماشین مجازی ایجاد کرده است که نصب ، جابجایی و مدیریت ماشینهای مجازی را آسان تر می کند.
قبل از مجازی سازی سرور شرکت ها با پراکندگی سرور ، با قدرت محاسباتی استفاده نشده ، افزایش هزینهٔ انرژی ، با انجام فرآیندها به صورت دستی و ناکارآمدی و انعطاف پذیری عمومی در محیط های data center خود روبرو بودند. مجازی سازی سرور مجازی تمام این موارد را تغییر داد و به شکل گسترده ای مورد پذیرش کاربران و موسسات قرار گرفت . در حقیقت امروزه به سختی می توان شرکت و موسسه ای را یافت که برای انجام کارهای خود از ماشین مجازی استفاده نکند.
تا جایی که می دانیم هیچ تکنولوژیی وجود ندارد که از هجوم جایگزین بعدی خود در امان باشد ، این جایگزین بعدی برای مجازی سازی سرور، «کوچک شدن» است .
مجازی سازی سرور یک دستگاه واقعی را انتخاب کرده و آن را به بخشهای کوچک تر تقسیم می کند و با این کار امکان اجرای چندین سیستم عامل و چندین اپلیکیشن تمام عیار را با استفاده از قدرت محاسبه ای و رایانشی پایه ای سیستم فراهم می کند.
در موج بعدی و مراحل بعدی رایانش ، سازندگان اپلیکیشنها را به میکروسرویسهای کوچکتری که در کانتینرهای کم حجم و سبک اجرا می شوند، تقسیم می کنند و آنها را با رایانش serverless ( که به نام FaaS هم شناخته می شوند ) آزمایش می کنند. در هر دوی این حالات ماشین مجازی بطور کلی کنار گذاشته می شود و فرمانها بر روی bare metal اجرا می شوند.
مجازی سازی سرور مزایای متعددی دارد که نخستین آنها کاهش تعداد سرور های اختصاصی است . شما می توانید چندین برنامه را بر روی یک قطعه سخت افزاری ترکیب کنید و در نتیجه تعداد کل سرورهای مورد نیاز در data center را کاهش دهید. تعداد کمتر سرور مجازی ، ردیفهای کمتر و تجهیزات شبکه ای کمتر همه و همه به معنای صرفه جویی هزینه های همه چیز از فضای فیزیکی گرفته تا هزینه های نگهداری و تا هزینه های مربوط به انجام تهویهٔ محیط هستند.
مجازی سازی سرور نیاز به سرمایه گذاری برای تهیهٔ سخت افزار جدید را کاهش می دهد و شما را از تعویض و جدیدکردن دوره ای سخت افزار ها خلاص می کند . شا می توانید سرورهایی را که به علت کاهش تعداد سرور های اختصاصی ، بدون استفاده شده اند ، مجددا نصب کنید و مود استفاده قرار دهید.
آیا زمانی را که مسئولین data center مجبور بودند نیازهای خود را به صورت دستی تأمین کنند، به خاطر می آورید ؟ با استفاده از پیشرفتهای حاصل از به کارگیری مجازی سازی سرور می توان ظرف چند ثانیه یک ماشین مجازی را در سیستم فعال کرد و در صورت تغییر خواسته ها و نیازهای شرکت، تنها با لمس یک دکمه چند فایل را با یکدیگر از محیطی به محیط دیگر منتقل کرد .
همچنین مجازی سازی سرور قادر است ویژگیهایی همچون قابلیت دسترسی، امکان جایگزینی، سرعت ، قابلیت توسعه، چابکی و انعطاف پذیری را که امروزه شرکت ها و موسسات تجاری مبتنی بر وب نیاز فراوانی به آنها دارند، تأمین نماید.
و مجازی سازی سرور تکنولوژی اساسی و محوری است که عرضه کنندگان رایانش ابری را قادر می سازد تا خدمات خود را به کاربرانشان ارائه دهند. زمانی که یک مشتری سرویس IaaS را به فروشندهٔ سرویسهای ابری سفارش می دهد ، شرکت عرضه کنندهٔ این سرویسها کار را با یک ماشین مجازی آغاز می کند و سپس ویژگیهای ذخیره سازی ، مدیریتی و امنیتی مورد نیاز را به کار انتخاب شده اضافه می کند.
در دنیای مجازی سازی سرور ، سرور مجازی در حقیقت نقش هاست را بر عهده دارد و سیستم عامل هاست ( اصلی ) بر روی آن اجرا می شود . هر یک از ماشینهای مجازی یک سرور مهمان محسوب می شوند و سیستم عاملهای مهمان بر روی آنها اجرا می شوند . این سرور های مهمان مجزا از یکدیگرند.
Docker و کوبرنتیز گوگل دو عامل اصلی فعال کنندهٔ اقدامات کانتینری کردن سیستم هستند . Docker یک ابزار محبوب برای راه اندازی و فعال کردن کانتینر است و کوبرنتیز به مدیریت چند کانتینر در کنار یکدیگر در سیستم کمک می کند. کانتینرها محیطهای مستقل اجرای کدها و فرمانها هستند که به صورت اشتراکی از کرنل سیستم عامل هاست استفاده می کنند.
کانتینرها از ماشینهای مجازی روان تر و سبک تر هستند ، زیرا آنها به نوعی با ایجاد یک راه میان بر سیستم عاملهای مهمان تکراری و اضافی و بار اضافی مربوط به راه اندازی سیستم را دور می زنند . برنامه نویسان می توانند به اندازهٔ شش تا هشت برابر ظرفیت یک ماشین مجازی از کانتینرها بر روی یک سخت افزار استفاده کنند.
کانتینرها هم نقاط ضعف و ایرادات مربوط به خود را دارند . با توجه به اینکه کانتینرها تکنولوژی نسبتا جدیدی هستند، هنوز آنگونه که باید و شاید ابزارهای مدیریتی کامل و جامعی برای آنها وجود ندارد و بنابراین لازم است که اقدامات مدیریتی و نگهداری بسیاری برای آنها انجام شود . علاوه بر این هنوز نگرانیهایی در خصوص امنیت کانتینرها وجود دارد.
در ماشینهای مجازی می توان به راحتی با استفاده از image های مهمان فایلهای کاری را از یک هاست به هاست دیگر منتقل کرد ، اما در ماشینهای bare metal ارتقاء سیستم و یا جابجایی فایل ها مشکل تر است.
در محیط سنتی سرور ابری IaaS ، مشتریان ابتدا ماشین مجازی ، ابزار ذخیره سازی ، پایگاه داده ها و ابزارهای امنیتی و مدیریتی مربوطه را تهیه می کنند ، سپس برنامه ها را بر روی ماشینهای مجازی بارگذاری می کنند.
در رایانش serverless برنامه نویسان تنها کدها و فرمان ها را می نویسند و باقی کارها بر عهدهٔ عرضه کنندگان سرویس های سرور ابری است . برنامه نویس و سازنده هیچ اجباری ندارد که به فکر سرور مجازی ، سیستم عامل ، تهیهٔ منابع و یا مدیریت سیستم باشد . البته یک سرور مجازی وجود دارد که کدها را اجرا می کند اما مسئولیت آن بر عهدهٔ عرضه کنندهٔ سرویس های سرور ابری است.
کدها به جای اجرای یک اپلیکیشن یکپارچه، به عملکردهای اختصاصی و جزئی تر تقسیم می شوند . وقتی اتفاقی سبب فعال شدن آن عملکرد خاص می شود سرویس serverless ـ مثلا Amazon’s Lambda ـ کد مربوط به آن عملکرد را اجرا می کند . ارائه دهندگان سرویسهای serverless بر مبنای عملکرد از مشتریان خود هزینه دریافت می کنند.
وقتی از شیوهٔ کانتینر / میکروسرویس استفاده می کنید ، رایانش serverless لایهٔ ماشنهای مجازی را دور می زند و عملکرد خود را بر روی bare metal اجرا می کند . البته رایانش serverless در این جایگاه هنوز یک تکنولوژی نسبتا نوپا محسوب می شود و کاربردهای محدودی دارد.
با اینکه کانتینرها فعال هستند و علاقه به رایانش serverless در حال افزایش است ، واقعیت این است که مجازی سازی سرور یک تکنولوژی قدرتمند است که اکثریت قریب به اتفاق برنامه های سازمانی را تقویت می کند - برخی تخمین می زنند که حدود ۹۰٪ ظرفیت ماشینهای مجازی تکمیل شده است .
تصور اینکه شرکتی اپلیکیشنهایی را که بدون مشکل و به راحتی بر روی ماشینهای مجازی اجرا می شوند به کانتینرها یا پلتفرمهای serverless منتقل کند ، کار چندان راحتی نیست. کاربرانی که از محیطهای مختلف و غیرهمگن استفاده می کنند احتمالا هنوز از ماشینهای مجازی استفاده خواهند کرد زیرا کانتینرها باید از یک سیستم عامل واحد استفاده کنند و نمی توانند هم زمان از ویندوز و لینوکس استفاده نمایند.